#6

*257ers ft. Alligatoah - Irgendwo in Vegas*

- Mam dość nowego Wellingi - Wanki wparował do pokoju zły jak Pointner ciskający chorągiewkę w ziemię tuż przed stopami Hofera. Chwilę kręcił się po pomieszczeniu, po czym bezwiednie opadł na swoje łóżko, wydymając z pogardą usta i mocno zaciskając pięści. - On się buntuje!

Na chwilę podniosłem wzrok z nad ekhm, czytanego, ekhm, świerszczyka i posłałem przyjacielowi zirytowane spojrzenie. Nie lubię, jak ludzie przeszkadzają mi w lekturze.

- Ma dwadzieścia lat, co innego ma robić - odrzekłem nad wyraz spokojnie, choć nie powiem, nowe oblicze Andreasa Juniora i mnie przerażało. Zdecydowanie wolałem go jako ciekawego świata bachora, a nie kolesia na prawo i lewo rzucającego cytatami metalowych kapel oraz prowadzącego rozważania na temat tatuażu, jaki chce sobie zrobić na plecach (swoją drogą, czy ktoś może mu wyperswadować wytatuowania sobie jednorożca?! Już Król Olch Goethego byłby lepszy).

Wank parsknął.

- Musiałem siłą zmusić go, by umył zęby! A potem nożyczkami pociął swój ulubiony kocyk w pajacyki, z którym nigdy się nie rozstaje!

Okej, sytuacja wydaje się zaogniać. Aż odłożyłem gazetę pod poduszkę i usiadłem po turecku na łóżku, rozmasując palcami skronie.

Będzie źle, jak Wellinga znowu będzie dawnym sobą i nie będzie miał swojego kocyka. Przecież raz, gdy zostawił go w hotelu w Oslo, omal nie rozniósł samolotu, którym lecieliśmy. Prawie zmusił pilota do zawrócenia na norweskie lotnisko, aby mógł wsiąść w taxę i pognać do hotelu po swoją rzecz. Cudem udało nam się go przekonać, że po ktoś ze sztabu skontaktuje się z kierownictwem naszego noclegu i odzyskamy dla niego ten koc.

A teraz ten gamoń pociął go na małe kawałeczki.

Ale zawsze zostaje nadzieja, że faktycznie dorósł i już nie będzie go potrzebować. Nikt nie powiedział, że ta jego dziwna faza będzie trwać pięć minut i zniknie równie szybko, jak się pojawiła.

Oby.

- Śpi?

Andreas wydał z siebie bliżej niezidentyfikowany głos.

- Próbowałem śpiewać mu kołysanki, ale zwyzywał mnie od mamejów, więc puściłem mu Behemotha i sobie poszedłem.

- Biedny Sevi - pokiwałem głowę jakby ze współczuciem dla rudego kolegi. Nie dość, że ma na głowie bycie faworytem TCS, Prevca i dziwne czary Słoweńców to jeszcze musi słuchać na dobranoc szatańskiej muzyki.

- Powiedziałem mu, że może przyjść spać do nas.

Przewróciłem oczami.

- I gdzie niby będzie spać? Na podłodze?

- Richi, bądź dobrym przyjacielem i chrześcijaninem i ustąp łóżka Sevowi. Tą jedną noc możesz spać w wannie - odrzekł matczynym tonem Andreas, a przed oczami stanęła mi, jak xD kocham, moja Mutti podpierająca rękami boki, patrząca surowym spojrzeniem i nakazująca mi miłowanie bliźnich.

- Onienienie! - zgromiłem kumpla spojrzeniem godnym Fannemela. - Spałem w wannie po imprezie urodzinowej Eisenbichlera, wystarczy mi.

To nie było przyjemne przeżycie. Nie dość, że cały zesztywniałem i niemiłosiernie bolał mnie kręgosłup, to jeszcze rankiem Kraus mnie nie zauważył i zrzygał się na moje ulubione spodnie. Oblecha.

I protip ode mnie, nie chodźcie na imprezy z Markusem, bo jego paty są za mocne dla zwykłych ludzi. Chyba, że jesteście Norwegami albo Polakami, wtedy na pewno nie wymiękniecie tak jak Kraus i jego żołądek, ble.

- Ty go zaprosiłeś, więc ty ustąp mu łóżka.

Wank wygiął usta w podkówkę i spojrzał na mnie oczami bezpańskiego psa. O nie, nie ze mną takie sztuczki, nie nabiorę się na to, mowy nie ma, oh Gott, dlaczego mięknie mi serce, przecież ja nie mam uczuć, halo, Hilfe, co się ze mną dzieje?

- Wankiii... - Jęknąłem, zasłaniając dłońmi oczy. Nie poddam się!

- Richi, taki dobry z ciebie człowiek. I choć jesteś malutki jak krasnoludek, serduszko masz wielkie jak słoń!

Trzymaj się, Ricz, pokaż swoją bezwzględną twarz.

- A może pójdziesz spać do swojego nowego psiapsi? - wyrzuciłem, patrząc na Andreasa oskarżycielsko i dla większego efektu krzyżując ramiona na piersiach. No niech się tłumaczy matoł, co to za nowi przyjaciele, huh?

Z Andiego jakby powietrze uszło. Począł naciągać na dłonie rękawy bluzy i unikał mojego wzroku zupełnie jakbym przyłapał go  na czymś baaaardzo złym.

- Jaki nowy psiapsi? - wydusił z siebie. - Nie wiem, o czym mówisz.

- O Baracku Obamie, o kim innym? - warknąłem z irytacją. Jeszcze cnotkę będzie zgrywał. Nie ze mną takie numery. Tak kłamać w żywe oczy, on, co się moim przyjacielem śmie nazywać?! - O Kubackim, do cholery.

Nie mam pojęcia, co powiedziałby w tej chwili Severin, ale na pewno nie byłby zadowolony z tego, że rozmawiam z Wankiem o tak delikatniej sprawie w taki sposób. Ale co zrobię, że mnie facet wkurzył?

O rety. Chyba włączył mi się jakiś PMS. Tylko patrzyć, jak się rozpłaczę, jedząc jogurtową milkę, przegryzając ją korniszonem i narzekając, że jestem za gruby.

- Na ja - Wank zaczerwienił się aż po czubki uszów. - Richi, jak supi post dodałeś dzisiaj na fejsie. Aż dałem ci lajka.

- Nie zmieniaj tematu.

- Nooo, czasem sobie gadamy - wydusił z siebie Wieżowiec, niemiłosiernie kręcąc się na boki i co już, obcierając twarz.

Zmierzyłem, ekhm, przyjaciela podejrzliwym wzrokiem. Już wiem, jak czuł się Severin, kiedy dawał ochrzan Wellindze za pomazanie kredkami freundowskiej umowy z kimś tam ważnym. Okropne uczucie.

Chyba jeszcze nie dorosłem do bycia papą.

- I o czym niby sobie plotkujecie, co?

- No wiesz - Andi wbił we mnie błagalne spojrzenie. - Kubacki opowiada mi o kotowych poszukiwaniach petardy, o tym, jak Klemens wychowuje swojego syna, jakieś zbereźne ploty o Apoloniuszu i takie tam.

- A ty mu o...? - Uniosłem pytająco brew, a kumpel jeszcze bardziej poczerwieniał i uciekł wzrokiem. - Andreas! Nie mów, że opowiadasz mu nasze drużynowe, intymne sekrety!

- Aż tak to nie, naprawdę! Może coś mi się wymsknęło o tym, że Sev odprawia nabożeństwa do wkładek, a Wellinga udaje wtedy ministranta, chociaż kto wie, czy w obecnym stanie nie jest obrażony na Gotta, ale egal. Rich, nie denerwuj się, ostatnio i tak przeważnie wspominaliśmy zeszłorocznego sylwestra i zastanawialiśmy się, czy pata w tym roku też będzie mocna.

Spojrzałem na Wanka oczami okrągłymi jak medale olimpijskie. Niech to gęś kopnie, zakręcił mnie frajer.

- Musimy trzymać Seva z daleka od paty, jeszcze znowu obudzi się w nim jakiś demon melanżu - zmarszczyłem czoło na wspomnienie zeszłorocznego sylwestra. Zdecydowanie nie chcę, by życie zaserwowało nam powtórkę z rozrywki, gdyż Sevi plus kadarka i plus kilka kolejek białej nie równa się niczemu dobremu.

Ale pata w Ga-Pa była zacna, trzeba to przyznać.

- Póki co, mamy jutro kwalki do odbębnienia, więc paciorek, lulu i spać - zaświergotał Andreas i sięgnął dłonią po swoje piżamki w żyrafy (idk, czy Wanki utożsamia się z żyrafami, skoro wszystkie jego piżamy i połowa bokserek ozdobione są rysunkami tych przesympatycznych zwierzątek?). Niemal potaknął mu, ale halo, nie ze mną takie numery. Dr Ricz zawsze jest na posterunku!

- Jeszcze nie skończyliśmy naszej rozmowy.

- Richi, daj spokój i chociaż ty nie truj mi dupy. Wystarczy, że ostatnio robi to moja dziewczyna - Andi wywrócił oczami, po czym złapał jeszcze za ręcznik i zamknął się w łazience.

Hmm, chyba coś poszło nie tak.

Przez chwilę wlepiałem gały w drzwi łazienki, za których dobiegał szum odkręconej wody. I fałsz Wanka. Coś zdecydowanie było nie tak, ale nie potrafiłem określić co. Jeszcze. Ale dowiem się prawdy. Nikt nie będzie podbierał mi moich psiapsi!

XDXDXD

Przemierzałem korytarz, intensywnie myśląc nad wszystkimi dziwnymi rzeczami, które ostatnio działy się wokół Wanka. Mój mózg pracował na najwyższych obrotach, w pewnej chwili nawet poczułem, jakby eksplodował! Jednakże szybko się zorientowałem, że po prostu wpadłem na Severina.

- Właśnie do ciebie szedłem! - Oznajmiłem radośnie.

- No popatrz się, a ja idę do ciebie - Sevi uśmiechnął się szeroko, a ja dopiero teraz zauważyłem, że dzierżył pod pachą poduszkę i koc. - Wank mówił, że mnie przenocujecie, jeśli Wellinga się nie uspokoi.

Niech to Cię Wank.

- A co? Zaczął odprawiać czarną mszę?

- Richi, to nie jest temat do żartów - Freund zmarszczył brwi. - Tak się składa, że Wellinga słucha jakiś łupanek i uczy się wznosić toasty po fińsku. Myślisz, że powinniśmy zaprowadzić go do psychologa?

- Jemu trzeba przypieprzyć patelnią w łeb, na ten poziom spierdolenia nie zadziałają żadne półśrodki.

Severin cmoknął z niezadowoleniem.

- Wiesz, że raczej jestem pacyfistą.

Wywróciłem oczami.

- Niezwykłe sytuacje wymagają niezwykłych działań. A skoro o tym mowa, idziemy.

- Gdzie?

- Jak to gdzie? - Spojrzałem na Freunda jak na głupka. Niby jest taki mądry, ale doprawdy czasami bywa naiwny jak piętnastolatka. - Pogadać z Kubackim.

XDXDXDXDXDXDXD

Takie tam pierdolenie o Chopinie, a akcja wartka jak kanał za moim podwórkiem. No ale xD i do przodu!