#2

*Die Atzen - La Ola*

- Ale Marinusa to chyba znaleźli w cebuli. Czasami mocno od niego jedzie. - Welli wydął wargi i spojrzał na nas bezradnie. Cóż, to, co zobaczył chyba mu nie pomogło. Sev wciąż krztusił się herbatą, a Wanki, pozbierawszy się z ziemi, mocno klepał blondyna po plecach. Ja natomiast stałem za blatem z nieogarem na twarzy i automatycznie wycierałem ścierką to, co wypluł Freund.

Zjebałeś, trenerze.

- Ciekawa teoria - wydusił z siebie wreszcie Sevi.

- Też nie wiedziałeś, skąd biorą się dzieci?

- Hmm - Severin zarumienił się. - Po prostu słyszałem inną wersję. Ale ta jest lepsza.

Andi zamyślił się.

Miałem ochotę pacnąć sobie pięścią w twarz. Czyli, według Severina, powinnyśmy przy Wellindze utrzymywać, że dzieci biorą się z kapusty tudzież cebuli? Ludzie, Andreas ma dwadzieścia lat, chyba czas go uświadomić!

- Co dokładnie powiedział ci trener? - Dopytywał się Wanki.

Twarz Wellingi wykrzywiła się w grymasie, wyglądał jakby usilnie myślał. Mogłem przysiąść, że czułem, jak jego szare komórki przepalają się z nadludzkiego wysiłku, póki nie zauważyłem, że to Sevi postanowił usmażyć dla nas tosty francuskie. A raczej spalić dla nas tosty francuskie.

Cóż, gotowanie zawsze go uspokajało.

- Powiedział - zaczął Andi. - Że jak mamusia i tatuś bardzo się kochają i chcą mieć małego bobasa to idą na specjalną plantację i zasiewają ziarenko kapusty. Wracają tam za dziewięć miesięcy, wyciągają dzidzie i tyle. - Wzruszył ramionami.

Okeeej.

Czy mogę puścić Andreasowi ostre porno i udowodnić mu, że nie trzeba być rolnikiem, by mieć dzieci?

- Też będę wciskać tę historyjkę swoim dzieciom - zaśmiał się Wank. - Fajniejsza niż historyjka z bocianem, którą opowiadali mi rodzice.

- Przyniósł cię bocian? - zdziwił się Welli. - Bardziej obstawiałbym żurawia. Wiesz, ta szyja to nie przypadek.

Ręce i cycki opadają. Czasami naprawdę myślę, że Wellinga jest bystrym dzieciakiem, umie logicznie myśleć, nawet nieźle skacze, ale potem wyjeżdża ci z takim pytaniem o dzieci i jedyne, co chcesz zrobić to przywalić mu pustakiem w łeb.

I, hej, gdzie ten zawsze rozsądny Freund, który zawsze stara się mnie postanowić do pionu? Dlaczego nie okiełza Wellingi?

- Tosta? - Zapytał Severin, podchodząc do nas z talerzem przypalonych tostów.

Podziękowaliśmy. Nikt nie powinien jeść tego czegoś.

Chyba, że Prevc. No właśnie, Prevc. Co my możemy z nim zrobić?

- Koniec tematu seksów, wrócimy do niego, kiedy indziej - zarządziłem stanowczo.

- Jakich seksów? - zdziwił się Andreas Dżunior.

A niech to Schuster krzyknie, zapomniałem o tym bachorze.

- Chciałem powiedzieć, koniec tematu dzieci - poprawiłem się. - Co zrobimy z Prevcem?

Na dźwięk nazwiska swojego największego problemu, Sevi upuścił talerz z tostami (chwała Hoferowi, jeszcze by w nas wciskał to świństwo) i momentalnie zbladł. Usiadł na krześle, jakby nie mógł ustać na nogach i wbił smutne spojrzenie w swoje splecione, drżące dłonie. Niedobrze. Chyba wróciła mu depresja. Może powinienem zaparzyć więcej ziółek?

Albo posadzić go obok Wellingi i puścić im obu pornosa. Jak to mówią, dwie pieczenie na jednym ogniu.

Żeby było jasne, to nie tak, że ja wszystkie ważne sprawy załatwiam przez oglądanie RedTuba. Po prostu myślę, że ta dwójka powinna wyluzować.

- Sądzę, że powinniśmy poczekać do Oberstdorfu z jakimikolwiek ruchami. Słoweńcy chyba zaraz ruszają na lotnisko, a przez święta nic nie zdziałamy - wzruszył ramionami Wank. - Chyba, że czytanie Wikipedii się do czegoś przyda?

- Ostatnio czytałem Nonsopedię - rzekł całkiem poważnie Wellinga, choć przecież nawet nie był wtajemniczony w nasz tajny projekt poskromienia Pero.

- Wellinga - zagrzmiał groźnie (i niespodziewanie) Severin. - Nie miałeś czasem czytać Nietzschego?

Chłopak zmarszczył brwi i posłał blondynowi buntownicze spojrzenie.

- Przecież zdałem już maturę - odburknął. - Dlaczego traktujecie mnie jak dziecko? - Wydął durnie wargi i skrzyżował ręce na piersiach. Genau, wyglądał jak obrażony dziecior.

Sevi teatralnie uniósł oczy. Wyglądał na zirytowanego.

- Bo wciąż mamy w pamięci rozmowę z twoją matką - wzdrygnął się.

- To było kilka miesięcy temu. Kiedy jeszcze byłem uczniem - oświadczył ze złością Andi, w międzyczasie groźnie zaciskając pięści i patrząc na Severina niechętnie.

Mimowolnie się wzruszyłem. Nasz mały Andi dorastał i powoli stawał się dużym Andreasem. Co prawda, bunt młodzieńczy przyszedł mu co najmniej dwa lata za późno, ale przyszedł. Wunderbar!

Albo i nie wunderbar, Andi'm przynajmniej łatwo się manipulowało, zbuntowany Andreas może nie dać się tak łatwo poskromić. I kto mi teraz będzie podcinał końcówki oraz pastował buty?

- Twoja matka wystraszyła nas na ładnych parę lat - przyznał niechętnie Freund i nie umiałem się z nim nie zgodzić. Frau Wellinga potrafi być groźną kobietą. Szkoda, że jej syn nie odziedziczył po niej tego genu.

- Co wy chcecie od mojej Mutti? - nadąsał się młody.

Cóż, my nie chcemy nic, ale czego ona od nas oczekuje?

Mówiąc krótko, mamy uchronić Andi'ego od stanie się niemieckim Tomem Hilde.

- Mówiłeś coś o Nonsopedii - wtrącił Wank. - Co się dowiedziałeś?

Welli przestał wyglądać jak przerośnięty bachor, przeczesał dłonią włosy i posłał nam coś, co prawie wyglądało jak uśmiech Schlierenzauera, który powalał jego fanki w pięć sekund. Scheisse, rośnie nam mały Casablanca i raczej szybko trzeba będzie mu wytłumaczyć co i jak, inaczej albo obdaruje świat w tuzin małych Wellingerów, albo będzie zaprowadzał swoje wybranki na plantacje. Naprawdę nie chcę myśleć, jak ta druga opcja się zakończy.

- Nic o mnie nie piszą.

- A o Prevcu?

- Też nic.

- A o kimś innym? - Wank powoli robił się zirytowany, a jak był zirytowany to lubił walnąć sobie w jakąś bandę reklamową albo w inne wyjście ze zeskoku, więc przezornie odsunąłem się od niego. Jak chce bić, to niech bije Wellingę.

- O Ahonenie - nie wiedząc czemu, Andi zasmucił się. - Wiecie, że skoczkowie są po to, aby skakać, a nie uśmiechać się?

Chyba muszę jeszcze raz przywalić głową o zeskok, aby sprawnie podążać za tokiem ich rozumowania. Co ma Ahonenem i nonsopedia do Prevca? To, co wkładki do skakania Severina, czyli nic. Ale może nie mówcie o tym Freundowi.

- Nie mogę nie uśmiechać się, jestem miły - zauważył Sevi i ze strapieniem podrapał się po głowie. - Mam skrupuły, gdy naśmiewam się z futerka nad oczami Richie'go, a gdyby przyszło mi nie uśmiechać się na skoczni... Nie dałbym rady.

Ja za to nie mam skrupułów, by walnąć go w łeb, co zresztą też i uczyniłem.

- Hej, a to za co? - oburzył się.

- Za to futerko - odburknąłem ze świadomością, że musiałem wyglądać jak obrażona księżniczka. Egal.

- Richie, nie obraź się, ale Sevi ma rację - Wanki beztrosko wzruszył ramionami. - Masz futerko zamiast brwi.

- Hej, ja nie komentuję twojej nieproporcjonalnej głowy i wielkich siekaczy Seva!

Wellinga chrząknął. O Hulę mu chodzi?

- Zapomniałeś o mnie powiedzieć coś niemiłego.

Czy Andi jest prawdziwy? Bo szczerze w to powątpiewam.

- Chyba, że jestem idealny - chłopak zamyślił się, więc postanowiłem zostawić go w spokoju. Zresztą teraz, kiedy dorasta i jest niestabilny emocjonalnie, nie powinien się niepotrzebnie stresować tym, że ma mały móżdżek oraz nie do końca poprawnie wypowiada "r".

- Dajcie spokój - orzekł Sevi. - Pomyślimy o tym po świętach.

- Tak - zgodził się z nim Welli. - Inaczej nie dostaniemy prezentów pod choinkę za takie podłe myśli.

- To co? Idziemy coś wszamać, a potem w drogę?

- Chwila - westchnąłem i podszedłem do lustra zawieszonego przy drzwiach. Poprawiłem włosy, spróbowałem wygładzić swoje, pff, futerko nad oczami i puściłem do siebie oczko. No, jakoś się prezentowałem. - Muszę dodać fotę na fejsie, coby fani się o mnie nie martwili.

- Masz rację, przecież nie mogą sobie pomyśleć, że przez upadek stałeś się normalny - zironizował Freund. - Więc jaką durną minę zrobisz?

- Richiiiiiiiii - zawył Wellinga. - Zróbmy sobie wszyscy razem selfie! Z takimi minami, jak ty zawsze robisz! One są takie fajoooowe!

Zaśmiałem się w stronę Severina.

- No widzisz?

- Masz zły wpływ na młodzież - burknął.

Ustaliliśmy się do zdjęcia, wykrzywiliśmy buźki (nawet pogarda zniknęła z twarzy Freunda!), po czym strzeliliśmy sobie odjazdowe selfie, które zdobyło miliony lajków.

Cóż, król fejsa jest tylko jeden.

XDXDXDXDXDXDXD

No wiecie, to futerko... wypiło mi się kiedyś za dużo likieru.

Niech moc xD będzie z  Wami!